بلاکچین عمومی یا خصوصی؟

بلاکچین ساده‌ترین و رایج‌ترین نمونه از دفتر کل توزیع‌شده است که می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد. نوع بلاکچین، مشخص‌کننده این است که چه کسانی قادر به مشاهده و تأیید تراکنش‌ها هستند. به‌طورکلی معیار برای این طبقه‌بندی وجود دارد، تفکیک بر اساس امکان مشاهده و تفکیک بر اساس امکان تأیید.
برای تفکیک بر اساس امکان مشاهده تراکنش‌ها، دو دسته کلی در این فناوری وجود دارد: بلاکچین عمومی و بلاکچین خصوصی. در بلاکچین عمومی هرکسی می‌تواند با فراهم کردن امکاناتی فنی موردنیاز به شبکه اضافه شود و ضمن مشاهده تراکنش‌ها، در تأیید تراکنش‌ها نیز مشارکت کند. هر فردی از هر نقطه‌ای در دنیا می‌تواند تراکنشی را به یک شبکه عمومی ارسال کند و درصورتی‌که این تراکنش تأیید و ثبت گردد، می‌توان انتظار داشت که در داخل شبکه برای همگان قابل‌رؤیت باشد. شفافیت مطلق ازجمله ویژگی‌های بارز بلاکچین عمومی است که باعث افزایش اعتماد به شبکه می‌گردد.
ممکن است یک سازمان یا مجموعه‌ای از سازمان‌های همکار در راه‌اندازی یک بلاکچین خصوصی با یکدیگر مشارکت کنند که در این صورت تنها افراد خاصی قادر به مشاهده اطلاعات تراکنش‌ها هستند. بلاکچین خصوصی درواقع راهی برای استفاده از امتیاز بلاکچین و تعیین گروهی از مشارکت‌کنندگان برای تأیید تراکنش‌ها به شکل داخلی است. این قابلیت ممکن است به میزان اعتماد کمتری نسبت به شبکه عمومی ایجاد کند اما هنگامی‌که بحث مقیاس‌پذیری و حریم خصوصی و سایر مشکلات در بخش قانون‌گذاری در میان است، بلاکچین خصوصی مزایای خاص خود را دارد.
روش دیگر تفکیک شبکه‌های بلاکچین، طبقه‌بندی آن‌ها بر اساس امکان تأیید تراکنش‌ها است که از آن‌ها به‌عنوان بلاکچین «با کسب مجوز دسترسی» و بلاکچین «بدون نیاز به مجوز دسترسی» یاد می‌شود. در نوع بدون نیاز به مجوز، تمام افراد امکان مشارکت در تأیید تراکنش‌ها را دارند و هر شخص بدون آنکه نیاز به کسب مجوز از شبکه داشته باشد، می‌تواند در بررسی و تأیید تراکنش‌ها مشارکت کند و در ازای این مشارکت از شبکه پاداش بگیرد. اما در بلاکچین از نوع بامجوز دسترسی، تنها افراد خاصی که پیش‌تر توسط سایر مشارکت‌کنندگان شبکه تأییدشده باشند قادر به تأیید تراکنش‌ها هستند که در این روش، دلیل کمتر بودن پیچیدگی فرآیند تأیید، تراکنش‌ها با سرعت بیشتری پردازش و تأیید می‌شوند.